"به نام الله ، معشوق عاشقان"
خوش دارم از شراب عشقت چون مستان بمانم
از بیخودی خود شبی در شبستان بمانم
همچو بلبلی عاشق و سرگشته چه چه زنم
با یاران عاشقم در بهارستان بمانم
با چشم حسرت بر کوه های رفیع نظر می کنم
ای کاش می توانستم چون کوهستان بمانم
اشک گل چیده شده جدایی یاران است
خوشا برای اشک ریختن در گلستان بمانم
با چهره ای گرفته در میان یاران راست
دوست دارم با آنها در این میمنستان بمانم
غم فراق معشوق دلم را آزرده کرد دگر بار
همچون دوستداران غم دراین غمستان بمانم
آنگاه مانند شمعی سوزم و آب شوم در خاک
با عشق به معشوق در این کویرستان بمانم
12/5/63
"مادرم"
من عاشق پیچیدگی های خاص مادرت شدم آتنای من!
میشه یه دفعه به جای شیوا بیاریشون دانشگاه؟!
خوش میگذره ها!
شادزی...
امضا مینا!
سلام مینا جونم........
آخه!!!.......
نه مینا.........خب نمی شه بیارمش خب!..........
شیوا ناراحت می شه خب!
البته می دونم که خوش می گذره........
شاد باشی..........
مایه ی خوشدلی آنجاست که دلدار آنجاست...
میکنم جهد که خود را مگر آنجا فکنم...
خیلی قشنگ نوشتن...
بسی لذت بردیم...
شادزی...
امضا مینا!
ای عشق در آتش تو فریاد خوش است
هر کس که در آتش تو افتاد خوش است
بیداد خوش است از تو ، وز هستی ما
خاکستر کی سپرده بر باد خوش است!
خوشحالم که لذت بردی.........
شاد باشی........
منم با مینا موافقم...........
عالی بود...
تبریک میگم بهت به خاطر داشتن همچین مادری..........
سلام هنگامه ی خوبم.........
ممنون که به من سر می زنی.........
خواهش می کنم........
بله...........مایه ی افتخار منه..........
شاد باشی.........
سلام...
من بازم اومدما!
ببخشید که این چند وقت کم میام...به جون مینا بدجوری سرم شلوغه... وحشتناک اسیدی...! برات مبگم بعدا...
شادزی...
سلام مینا ی گلم!
خواهش می کنم عزیز دلم...........
همون قدر که بالاخره یادی از من می کنی کلی برام ارزش داره.........
مرسی از لطفت........
شاد باشی.........
*به نام الله . . . عاشق عاشقان *
* عشقی دارم پاک تر از آب زلال
این باختن عشق مرا گشت حلال
عشق دگران بگردد از حال به حال
عشق من و معشوق مرا نیست زوال
عاشق همه ساله مست و رسوا بادا
شوریده و ژولیده و شیدا بادا
در هشیاری غصه ی هر چیز خوریم
چون مست شدیم هرچه بادا بادا . . .*
آری . . . آری . . . حکات عاشق چون است . . .
راز دلداگی اینست . . .
* من عاشق ِعشق و عشق شد عاشق ِمن
تن عاشق جان آمد و جان عاشق تن
گه من آرم دو دست در گردن او
گه او کشدم چو دلربایان گردن *
اما افسوس چه داند محبوب . . .
سودای این رسوا دلم . . . چه داند . . .
* گفتم چشمم ! گفت به راهش میدار
گفتم جگرم ! گفت بر آهش میدار
گفتم که دلم ! گفت چه داری در دل ؟
گفتم غم تو ! گفت نگاهش میدار . . .
گفتم چشمم ! گفت جیحون کنمش !
گفتم که دلم ! گفت پرخون کنمش !
گفتم که تنم ! گفت در این روزی چند
رسوا کنم و زشهر بیرون کنمش . . . *
و چنین است ساز ِناز ِدل ِاین عاشق دلان :
* کی باشد و کی باشد و کی باشد و کی
می باشد و می باشد و می باشد و می
من باشم و من باشم و من باشم و من
وی باشد و وی باشد و وی باشد و وی . . . *
فقط همین . . . !
رمز شیرینی این قصه کجاست؟
که نه تنها شیرین ،
بی نهایت زیباست :
آن که آموخت به ما درس محبت می خواست:
جان ، چراغان کنی از عشق کسی
به امیدش ببری رنج بسی.
تب و تابی بودت هر نفسی.
به وصالی برسی یا نرسی!
سینه بی عشق مباد !
فقط همین......
یا ودود...
عبور را سخت پنداشته اند... عبور را سخت پنداشته ام...
من از دورترین واژه ی یقین می گویم... از ملموس ترین دست نیافتنی عمر...
از آنکه بی او راکدرین مرداب مهر خواهم بود...
از ترکیب عجیب کیمیای خلقت عشق...
نگاهی مهربان...شهامت فراوان...صبر وافر...دیدگانی پر اشک...و....
دلتنگی ها را در پس سایه ی عبور پنهان می کنم و به دست باد می سپارم...
به دست قاصد قاصدک... به دست بی سرزمین ترین عاشق صادق...
او که تنها همراز عاشقان بوده...هست!
نمی هراسد که آفتاب احساس،یخ عشقش را آب کند و ...تمام!
عشق او در پس پرده ی ضخیمی از منطق! عقل پنهان است...
شاید اگر کبوتر سپید و زود پرواز دلم پیش از این می دانست که قاصدک،او را از تاد و پود پره های نازک دلش می داند...
از اعماق سطحی ترین روح سپیدش شیدای روی اوست...
شاید اگر... اگر... اگر... و باز هم اگر...
می شنید صدایی را که می گفت:*سرانجام از عمق کوچه های دلتنگی به وجودت پیوستم!*
شادزی مهربونم...
شادزی همزبونم...
امضا مینا تسلا!
روی تو را و یاس و سحر را
- کنار هم -
هر روز دیده ام.
با این سه تابناک دل و جان خویش را
سوی بهشت نور و طراوت کشیده ام
ای خوشتر از سپیده دم
ای خوبتر ز یاس
تا با منی چه کار به یاس و سپیده ام!
مرسی مینای خوبم!
خیلی قشنگ بود.........
رفتی جمکران منم دعا کردی؟
شاد باشی........
سلام...
سلامی پر از احساس به پدر ... مادر.... و خواهر
این نوشته های مامان غوغا می کنه...
وقتی اون روز مامان شعرهاشو می خوند با خودم فکر کردم چقدر یک انسان می تونه روح زیبایی داشته باشه ...
روحی پر از احساس....... روحی پر از عشق به خدا....
من واقعا به داشتن همچین مادری افتخار می کنم....
میدونی.............
خوب من دیگه برم ..
در پناه خدا
سلام شیوای من!
سلامی به زیبایی نور وجودت.........
بله.........معلومه...........
حقیقتا شعر های مامان واسه خودش دنیاییه.......
ذوق کردم اینجا دیدمت.......
ممنون که اومدی........
شاد باشی........
سلام آتنای من!
می دونی؟! الان خواب خوابم! چشمام رو به زور باز نگه داشتم! آخه می دونی؟! من بعد از ظهرها نمیخوابم! شب هم به زور میخوابم! خواب کجا بود جیگرززز؟!
دیشب همه چیز به غیر از یه چیز خوب بود! خوش گذشت...جای همه تون خالی...
هوا هم قشنگ بود..بارون اومد...فکر کن!!!
آخر شبی بستنی میدن به زور...هی میگم بابا مستر من بستنی نمیخوام...دلم نمیخواد خب! هی میگن نه نمیشه خانوم فرقانی! شما ماهی یه بار با مایین...اونم این جوری!
بی خیال بابا! حالشون خوب نیست جمیعا!
خیلی قشنگ بود... کاش بودی و بودند...!
اما بودی و بودند...! حس کردم!
شادزی مهربونم...
امضا مینا!
آتنا مامانت چند سالش بود این شعرارو می گفت؟!قشنگ بود
مامانم از ۱۶ ساگی تا ۲۰ سالگی بوده